Samo słowo „Algorytm” brzmi skomplikowanie, ale zapewniam Cię, że jest to prosty zestaw ośmiu kroków, przez które przeprowadzę Cię z łatwością.
Każdy krok prowadzi przez kolejne warstwy świadomości w podświadomość. Podczas rysowania człowiek napotyka różnego rodzaju opór. Ci, którzy mówią, że nic się nie dzieje i nic nie czują, to też jest opór. Przechodząc przez opór i pokonując go, przekształcasz swoje myślenie, czyli zmienia się punkt widzenia na wybrany temat i zaczynasz go widzieć pod innym kątem. A to otwiera nowe perspektywy w wizji możliwych rozwiązań.
W różnych modułach i w celu osiągnięcia określonych celów kolejność kroków może czasami ulec zmianie. Jednak taka kolejność jest używana najczęściej.
Krok 1 – temat 1.0
Wybierz temat, nad którym chciałabyś popracować. O ważności wyboru tematu w neurografice i na co zwracać uwagę, pisałam w swoim blogu pod tytułem „Co warto wiedzieć zanim zaczniesz rysować. Neurografika dla początkujących”.
Po wybraniu tematu należy zaktualizować swoje połączenia neuronowe i napisać co najmniej 20 słów na dany temat w 2 minuty (lub 30 słów w 3 minuty). Słowa mogą być zarówno pozytywne, jak i negatywne, możesz pisać zdania. Jeśli w 2 minuty wypiszesz mniej niż 17 słów, radzę zmienić temat albo powtórzyć ten krok jeszcze raz.
Koniecznie napisz refleksję na każdym etapie algorytmu, także na etapie Tematu 1.0! Czyli zanotuj, co czułaś w ciele, jakie emocje się pojawiały, o czym myślałaś. Jest to ważne, ponieważ dzięki temu będziesz mogła zauważyć zmiany.
Krok 2 – kompozycja
Tworzenie kompozycji zależy wyłącznie od wybranego algorytmu. W neurografice jest ponad 100 różnych algorytmów i właśnie na tym kroku te algorytmy różnią się od siebie.
W algorytmie AZO jest to na przykład katarsis, taki wyrzut wewnętrznego napięcia na kartkę. Okazuje się, że wiele ludzi trzyma w sobie stłamszone emocje, ból i na tym etapie wyciągamy je na powierzchnię, by móc je harmonizować w kolejnych krokach. Dlatego jest ważne, abyś trzymała się zasady bezpieczeństwa, o których pisałam w moim blogu „Co warto wiedzieć zanim zaczniesz rysować. Neurografika dla początkujących”, by nie zrobić sobie krzywdy.
Krok 3 – scalanie/sprężanie.
To najważniejszy etap rysunku, ponieważ po tym, jak wyciągnęłaś to, co leżało w podświadomości na powierzchnię kartki, trzeba to przekształcić w nowe ścieżki neuronów. Do tego używamy dwóch etapów:
3.1. zaokrąglenia ostrości
3.2. dodawanie linii neurograficznych
Jak poprawnie narysować neurolinię, czy zaokrąglić ostrości na rysunku, nauczysz się na moim kursie albo na indywidualnym spotkaniu, na które Cię serdecznie zapraszam.
Rysując neurografikę z klientami tak wiele lat, często mogę określić stopień zaangażowania danej osoby w temat rysowania, patrząc na jej linie neurograficzną. Również mogę wiele powiedzieć o tym, w jaki sposób rozwiązujesz swoje problemy, kiedy patrzę, jak zaokrąglasz rogi/ostrości. Dobrze przy tym się bawię, kiedy opowiadam człowiekowi o nim samym na pierwszym spotkaniu i trafiam w sedno. Wyglądam jak „wróżka” w ich oczach, a tak naprawdę wszystko jest o wiele prostsze i leży na powierzchni naszych połączeń neuronowych i motoryki ręki.
Krok 4 – integracja
Musimy złożyć nasz rysunek w jedną całość i zharmonizować wszystko to, co poruszyliśmy na poziomie podświadomym. Do tego używamy kolejnych dwóch etapów:
4.1. figura i tło
Tutaj dodajemy linie neurograficzne, tak by połączyć nasz rysunek (kompozycję) z tłem. Daje to poczucie integracji ze wszechświatem i tego, że ten problem, nad którym się obecnie skupiasz, jest mniejszy w rzeczywistości niż nasz mózg go maluje. Dodając więcej linii rozpuszczasz wizualnie problem w tle, aż nastąpi integracja w twoich odczuciach, wizualizacji i umyśle. Pamiętaj o zaokrąglaniu ostrości w trakcie dodawania nowych linii.
4.2. archetypowanie
Prostymi słowami ten etap nazywa się „kolorowanie”. Natomiast w neurografice nic nie robi się tak po prostu. Na tym etapie ważne jest, aby nie tylko pokolorować obrazek, ważne jest, aby przejść przez co najmniej dwa sąsiadujące ze sobą elementy tym samym kolorem. W ten sposób łączysz wiele elementów w jedną całość dla naszej podświadomości. Wtedy dany problem staje się łatwiejszy do pokonania.
Chociaż na tym etapie nie skupiamy się na znaczeniach koloru i zalecane jest wybierać intuicyjnie, jak się chce kolor w danym rysunku, to ja mogę powiedzieć, że wybór kolorów nigdy nie jest przypadkowy. O znaczeniach kolorów możesz poczytać na moim blogu o czakrach. Mój ulubiony kolor w neurografice to żółty. Trudno im zrujnować swoją pracę, dla mnie to kolor świadomości. A jeśli muszę połączyć jakieś kolory, staram się pracować z żółtym.
Krok 5 – linie pola
Nazywam je też czasami liniami siły, wsparcia, podłączenia się do wszechświata. Obrazowo można je porównać do linii wysokiego napięcia, od których jest rozsyłana elektryczność do naszych domów w mniejszych ilościach. Czyli dodając taką linię mocy na rysunku, przychodzi rozumienie i odczucie wsparcia wszechświata w Twoim zapytaniu. Są one mocno naładowane energią, i ja nie radzę dodawać więcej niż 4 takie linie na jeden rysunek. Są one dużo grubsze niż reszta linii i można nawet wydzielić je czarnym markerem, by nadać im jeszcze większe znaczenie. Mogą one przechodzić po już istniejących liniach neuronowych lub można stworzyć zupełnie nowe linie, pamiętaj tylko, by były one bioniczne.
Krok 6 – fiksacja
Fiksacja, prostymi słowami, to znalezienie rozwiązania w danym temacie. Przyglądając się rysunkowi na tym etapie szukaj linii, które przypominają okrąg lub obłą figurę. Czasami możesz widzieć tylko połowę figury i możesz wtedy dorysować (stworzyć) resztę tego „rozwiązania”. Dla początkujących proponuję zostać przy obłych figurach. Jak już poznasz alfabet neurograficzny i jego znaczenie, to można dodawać inne figury jako rozwiązania zapytania. Takich figur fiksacji może być jedna lub kilka, ale pamiętaj, by zawsze wydzielić grubszą linią ten kształt, który wydaje Ci się najważniejszym.
W neurografice nie szukaj znanych Ci obrazów, na przykład „motylki”, „kwiatki” itd. Nasz mózg łapie się znanych nam schematów i stara się nie wychodzić poza strefę komfortu. Przestawiając się na myślenie symbolami (okrąg, kwadrat, trójkąt) poszerzasz możliwości swojej podświadomości.
Krok 7 – stylizacja
Stylizacja – ten punkt algorytmu pojawił się w 2022 roku. W tym kroku ważne jest upewnić się, że wszystkie ostrości są zaokrąglone, i jeżeli poprzednie dwa etapy były dodawane czarnym markerem, to integracja dwóch kolorów można zrobić tym markerem, którym zaczęłaś swój rysunek.
Celem tego etapu jest doprowadzenie rysunku do zadowolenia wewnętrznego, czyli praca musi Ci się podobać. Można dodać kolory, cieniowanie, efekt 3D i wszystko, co tylko chcesz, aby końcowy rezultat Ci się podobał.
Co zrobić, jeśli nie podoba Ci się ta praca? To proste – poczekaj kilka dni i spójrz na rysunek świeżym spojrzeniem. Być może wtedy pojawią się pomysły na ulepszenia! Upewnij się, że wszystkie ostrości są zaokrąglone.
Krok 8 – temat 2.0
W tym kroku wypisujesz znowu słowa w 2 minuty. I porównujesz je z tymi, które wypisałaś w kroku pierwszym. Jeżeli śledziłaś refleksje w swoim ciele, umyśle, odczuciach na każdym etapie rysowania, to będzie Ci łatwiej zrozumieć, jakie zmiany nastąpiły już po pierwszym rysunku.
Jeżeli temat, który wybrałaś jest mocno naładowany i ma wiele warstw, to możesz śmiało rysować więcej rysunków na ten jeden temat i śledzić, jak wypisywane słowa się zmieniają przed i po rysowaniu.
Polecam i zachęcam rysowanie kilka rysunków z wyborem różnych algorytmów na tematy, które są trudne dla Ciebie, albo które od dawna powtarzają swoje negatywne schematy, z których nie możesz wyjść. Przepracowując blokady z różnych perspektyw, stworzysz nowe połączenia w głowie i zaczniesz widzieć nowe rozwiązania. Na tej podstawie właśnie tworzę swoje programy, do których Cię serdecznie zapraszam.